Έγχρωμα υπερηχογραφήματα υψηλής ευκρίνειας θυρεοειδούς, μαστών, οσχέου, οφθαλμικών κόγχων, οργάνων κοιλιάς, διορθικά προστάτη, διακολπικά έσω γεννητικών οργάνων.

Μια πρωτοποριακή εξέλιξη στον τομέα της υπερηχογραφίας είναι η χρήση σκιαγραφικών μέσων με τα οποία μπορούμε σε πραγματικό χρόνο να παρακολουθήσουμε την αιμοδυναμική συμπεριφορά εστιακών αλλοιώσεων του ήπατος. Έτσι ανιχνεύεται και χαρακτηρίζεται μια βλάβη στο ήπαρ, ιδίως σε δύσκολους ασθενείς όπως οι παχύσαρκοι με μεγάλη λιπώδη διήθηση.
Σε εστιακές αλλοιώσεις όπως αιμαγγειώματα, οζώδεις υπερπλασίες , ηπατοκυτταρικά καρκινώματα και μεταστάσεις που έχουν τυπική αιμοδυναμική συμπεριφορά, αρκεί ένα υπερηχογράφημα με χρήση σκιαγραφικού για να χαρακτηρισθεί η βλάβη.
Από τα υπέρηχογραφήματα ήπατος που γίνονται παγκόσμια το 47% των περιστατικών παραμένουν αχαρακτήριστα ενώ όταν ακολουθήσει υπερηχογράφημα με σκιαγραφικό το ποσοστό των αχαρακτήριστων πέφτει στο 9% οπότε αυτά τότε οδεύουν για έλεγχο με αξονική ή μαγνητική.

Triplex καρωτίδων και σπονδυλικών αρτηριών, θωρακικής και κοιλιακής αορτής, λαγονίων, νεφρικών αρτηριών, αρτηριών-φλεβών, άνω και κάτω άκρων

Το υπερηχογράφημα αυτό, γίνεται με τον ψηφιακό υπερηχογράφο IU-22 της Phillips, ο οποίος φέρει ευρέως φάσματος υψήσυχνες κεφαλές (5–12 MHz) υψηλής ευκρίνειας, ώστε να δίνει υψηλής καθαρότητας εικόνες.
Η εξέταση γίνεται με λεπτομερές πρωτόκολλο και διαγιγνώσκεται από έμπειρους ιατρούς ακτινοδιαγνώστες.
Τα υπερηχογραφήματα συσχετίζονται με τις μαστογραφίες σε σταθμό επεξεργασίας εικόνας, γεγονός που επιτρέπει την ταυτόχρονη απεικόνιση των εξετάσεων.
Οι διαγνώσεις και οι εικόνες των εξετάσεων αποθηκεύονται με το ειδικό ακτινολογικό πρόγραμμα PACS της εταιρίας AGFA σε ξεχωριστό υψηλής χωρητικότητας server, ώστε να μπορούν μελλοντικά να ανασυρθούν εάν αυτό χρειαστεί.

Θυρεοειδούς : Είναι απλή και ασφαλής εξέταση και αποτελεί την ακριβέστερη μέθοδο για την διάγνωση κακοηθών θυρεοειδικών αλλοιώσεων. Δεν χρειάζεται καμιά προετοιμασία, και γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά.
Προστάτη : Η εξέταση είναι απλή, ανώδυνη και πρακτικά ακίνδυνη (σε έμπειρα χέρια και με την κατάλληλη προετοιμασία οι επιπλοκές είναι ελάχιστες).
Η εξέταση περιλαμβάνει πλήρες διορθικό υπερηχογράφημα, τις καθοδηγούμενες υπερηχογραφικά λήψεις των ιστοτεμαχιδίων, την ιστοπαθολογική ανάλυση και
το πόρισμα της παθολογοανατομικής εξέτασης.

Πραγματοποιούνται έγχρωμα υπερηχογραφήματα τενόντων, μυών και αρθρώσεων. Πιο αναλυτικά μπορούν να γίνουν υπερηχογραφήματα μαλακών μορίων ώμου, αγκώνα, πηχεοκαρπικής, ισχίου, γόνατος, ποδοκνημικής, αντιβραχίου, μηρού κ.λ.π

Aπλό υπερηχογράφημα ( ή αρχόμενης κύησης)
Mε αυτό επιβεβαιώνεται η ενδομήτρια κύηση, η ηλικία του εμβρύου και προκύπτει η πιθανή ημερομηνία του τοκετού. Πραγματοποιείται από την 5η έως τη 10η εβδομάδα της κύησης.
Υπερηχογράφημα Αυχενικής Διαφάνειας Aυτό το υπερηχογράφημα με τη βοήθεια δύο ορμονών που μετρώνται στο αίμα της εγκύου (PAPP-A και β- HCG ) ανιχνεύει σε πολύ υψηλό ποσοστό, πιθανές χρωμοσωμικές ανωμαλίες όπως το σύνδρομο Down και το σύνδρομο Eduards (τρισωμία 18) Πρέπει να πραγματοποιείται μεταξύ 11ης και 14ης εβδομάδας της κύησης.
Υπερηχογράφημα Β’ Επιπέδου Eλέγχονται ο πλακούντας, η ανάπτυξη του εμβρύου και αναλυτικά τα όργανά του. Υπολογίζεται το βάρος του εμβρύου και ανιχνεύονται γύρω στο 70 % από τις σοβαρές συγγενείς ανωμαλίες. Πραγματοποιείται από την 20η έως την 24η εβδομάδα της κύησης.
Στο κέντρο μας, τα υπερηχογραφήματα εγκυμοσύνης διενεργούνται από εξειδικευμένους γυναικολόγους με πολύχρονη εμπειρία και χρησιμοποιούνται μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, που φέρουν τα πιο εξελιγμένα λογισμικά προγράμματα.
Παράλληλα στο Μικροβιολογικό Εργαστήριο του κέντρου μας πραγματοποιούνται όλοι οι απαραίτητοι ορμονολογικοί έλεγχοι καθώς επίσης προγεννητικός έλεγχος, έλεγχος θρομβοφιλίας, και πλήρης μοριακός έλεγχος.
Αμνιοπαρακέντηση Πραγματοποιείται μεταξύ της 15ης και 18ης εβδομάδας κύησης. Πρέπει να γίνεται:
-Όταν η μέλλουσα μαμά είναι άνω των 35 ετών
-Όταν η οικογένεια έχει ιστορικό χρωμοσωμικής ανωμαλίας
-Όταν κάποιος γονιός ή άλλο παιδί στην οικογένεια έχει φιλοσύνδετη νόσο
-Όταν υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για μεσογειακή αναιμία
-Όταν η αυχενική διαφάνεια ή το υπερηχογράφημα Β επιπέδου έχει δώσει παθολογικό εύρημα.

Το σύνδρομο Down (ή αλλιώς Τρισωμία 21) είναι μια χρωμοσωμική ανωμαλία, με ένα σύνολο χαρακτηριστικών που υπάρχουν εκ γενετής στους φορείς της γενετικής αυτής βλάβης. Τα άτομα με σύνδρομο Down έχουν παρεκκλίσεις στη σωματική διάπλαση, τη νοητική ανάπτυξη και την ψυχοκοινωνική εξέλιξή τους. Στην Ελλάδα η αναλογία γεννήσεων παιδιών με σύνδρομο Down υπολογίζεται με διάφορες μελέτες που έχουν γίνει σε 1 στις 770 γεννήσεις.
Παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα γέννησης παιδιού με σύνδρομο Down είναι η μεγάλη ηλικία της μητέρας ( στην ηλικία των 20 ετών η συχνότητα κυμαίνεται περίπου στο 1:2000 ενώ μετά τα 40 σε 1:100 ή λιγότερο ), η γέννηση προηγούμενου πάσχοντος παιδιού από τους ίδιους γονείς αλλά και η περίπτωση ένας γονέας να είναι φορέας του Μεταθετικού συνδρόμου Down.
Πρώτη φορά παρατηρήθηκε το σύνδρομο από τον Βρετανό γιατρό John Langdon Down –γι αυτό άλλωστε και ονομάστηκε έτσι- όταν το 1866 πρόσεξε ότι πολλά άτομα, άσχετα μεταξύ τους, που βρίσκονταν σε διάφορα ιδρύματα, είχαν παρόμοια εξωτερικά χαρακτηριστικά.
Το 1959 ανακαλύφθηκε η αιτία των σωματικών χαρακτηριστικών και των μαθησιακών δυσκολιών από τον Γάλλο γιατρό και νηπιαγωγό Jerome Lejeune. Σύμφωνα μ' αυτήν την ανακάλυψη, το σύνδρομο Down οφείλεται στην παρουσία, στα κύτταρα των πασχόντων, ενός τρίτου χρωμοσώματος 21, αντί των δύο, που είναι το φυσιολογικό γι’ αυτό και και λέγεται επίσης Τρισωμία 21.
Το φυσιολογικό σωματικό κύτταρο έχει 46 χρωμοσώματα (σε 23 ζεύγη), ενώ το γεννητικό κύτταρο (γαμέτης) έχει 23 (ένα από κάθε ζεύγος των σωματικών). Ο σχηματισμός των γεννητικών κυττάρων γίνεται με μια διαδικασία κυτταρικής διαίρεσης, που λέγεται μείωση. Εκεί κατά την 1η μειωτική διαίρεση (ή σπανιότερα την 2η) το ζεύγος των χρωμοσωμάτων 21 δεν διαχωρίζεται. Αν αυτό το γεννητικό κύτταρο γονιμοποιηθεί, θα προκύψει έμβρυο με 3 χρωμοσώματα 21 (το αδιαχώριστο ζεύγος 21 του ενός γονέα και το χρωμόσωμα 21 του άλλου) και συνολικά 47 χρωμοσώματα.
Η παραπάνω διαταραχή, όπου υπάρχει ολόκληρο τρίτο χρωμόσωμα 21 σε όλα τα κύτταρα, συμβαίνει στο 95% των περιπτώσεων του συνδρόμου.